بهینه سازی استخراج و ارزیابی خواص فیزیکوشیمیایی آگار از جلبک پرورشی ( gracilariopsis persica)

در این پژوهش فرآیند استخراج بیوپلیمر آگار از آگاروفیت پرورشی گراسیلاریوپسیز پرسیکا (gracilariosis persica) با استفاده از روش سطح پاسخ (rsm) در قالب طرح مرکب مرکزی چرخشی (ccrd) بهینه سازی شد. بر اساس نتایج حاصل از تاثیر سه متغیر مستقل غلظت قلیا (8-2 w/v%)، دمای استخراج (?c 120-90) و زمان استخراج (240-45 دقیقه) در پنج سطح بر متغیرهای وابسته بازده استخراج، قدرت ژل، نقطه ذوب ژل، دمای تشکیل ژل و میزان سولفات مشخص شد که تمامی متغیرهای ورودی تاثیر معناداری بر میزان بازده استخراج و قدرت ژل داشته اند (05/0 p<) در حالی که تاثیر هیچ یک از متغیرهای ورودی بر دمای تشکیل ژل معنادار نبود. دما و زمان استخراج نیز از جمله متغیرهای معنادار بر نقطه ذوب آگار بودند در حالی که غلظت قلیا تنها پارامتر معنادار فرآیند بر میزان سولفات آگار محسوب گردید. مدل چندجمله ای به منظور تعیین نقطه بهینه با در نظر داشتن میزان ماکزیمم برای بازده و قدرت ژل، مینیمم برای سولفات و در محدوده ی نتایج برای نقطه ذوب و دمای تشکیل ژل محاسبه گردید. شرایط بهینه به ترتیب مقادیر 2/3%، ?c 110 و 200 دقیقه برای متغیرهای غلظت قلیا، دما و زمان استخراج به دست آمد. داده های حاصل از تحقیق برای بازده استخراج 64/0±3/20%، قدرت ژل g/cm 224/8±3/1304، نقطه ذوب 84/0± 102/6، دمای تشکیل ژل ?c44/0±16/38 و همچنین برای میزان سولفات 005/0±68/0% محاسبه شدند. مقادیر حاصل در تطابق با مقادیر پیشنهادی مدل رضایت بخش بودند. بنابراین با توجه به مطلوبیت بازده و خواص فیزیکوشیمیایی آگار بهینه شده و همچنین برخورداری آن از استانداردهای لازم، جلبک پرورشی گراسیلاریوپسیز پرسیکا می تواند به عنوان منبع مناسبی برای استخراج آگار باشد.